358/2 DAYS:ROXAS' DIARY

Ο Ρόξας,όσο καιρό δούλευε για την 13η οργάνωση,κατέγραφε τις σκέψεις του και όλα τα γεγονότα κάθε μέρα σε ένα ημερολόγιο.

Mέρα 7: Καταχώρηση 1

Πέρασε μια βδομάδα από τότε που πρωτοήρθα. Ο Σάιξ μου πρότεινε να κρατήσω ημερολόγιο,λέγοντας ότι κανένας δεν θα το ελέγξει. Μα τι να γράψω?

Σήμερα μας είπαν να πάμε στο Κυκλικό Δωμάτιο,όπου θα συναντούσαμε το νέο μας μέλος,το Νο 14. Ήμουν και εγώ έτσι όταν πρωτοήρθα? Υποθέτω πως ναι. Άλλα δεν θυμάμαι και πολύ καλά.

Μέρα 8: Καταχώρηση 2

Ο Άξελ και εγώ επισκεφτήκαμε την πόλη του Λυκόφωτος σήμερα. Μου έμαθε πολλά.

Πριν επιστρέψουμε στο κάστρο(ΕΣΚ)καθίσαμε στον πύργο του ρολογιού και φάγαμε παγωτό. O Άξελ το αποκαλούσε όλο αυτό "το κερασάκι στην τούρτα". Μόνο που δεν είχαμε τούρτα άλλα παγωτό.

Δεν έχω ιδέα τι να γράψω σε αυτό το πράγμα!

Μέρα 9: Καταχώρηση 3

Τις τελευταίες μέρες,τα υπόλοιπα μέλη μου μαθαίνουν πως να πολεμάω και να ολοκληρώνω αποστολές. Επιπλέον μου εξήγησαν πολλά πράγματα για την Οργάνωση και για μένα.

Άλλα ακόμα δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς είναι μια καρδιά. Άλλα επειδή είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου αποφάσισα να συνεργαστώ μαζί τους. Αν συγκεντρώσω πολλές καρδιές,θα καταφέρω να σχηματίσω το Βασίλειο των Καρδιών. Μόνο έτσι θα είμαι ολοκληρωμένος.

Day 14: Entry 4

Έγω και ο Άξελ είχαμε σήμερα αποστολή στη Πόλη του Λυκόφωτος. Με το που τελειώσαμε,πήγαμε πάλι στον πύργο του ρολογιού και φάγαμε παγωτό.

Μου είπε πως οι φίλοι κάνουν τέτοιου είδους πράγματα. Γελάνε μάζι. Άραγε αυτό σημαίνει ότι εγώ και ο Άξελ είμαστε φίλοι?

Μέρα 15: Καταχώρηση 5

Τα άλλα μέλη μου μαθαίνουν πολύ καλά πως να πολεμάω και τα σχετικά.Παέι καλά,νομίζω.

Κάθε μέρα,μετά τη δουλειά,συναντιέμαι με τον Άξελ στον πύργο του ρολογιού και τρώμε παγωτό. Είναι αλμυρό και γλυκό ταυτόχρονα. Κάτι μου θυμίζει αυτό,άλλα δεν μπορώ να καταλάβω τι.

Μέρα 22: Καταχώρηση 6

Ο Άξελ πηγαίνει σε κάποιο μέρος που λέγεται Κάστρο της Λήθης.Μου το είπε γιατί είμαστε φίλοι.

Έπρεπε να γυρίσει στο σπίτι νωρίς για να ετοιμαστεί και όταν έφυγε παρατήρησα την λέξη ΝΙΚΗΤΗΣ στο ξυλάκι του παγωτού μου. Αναρωτιέμαι τι κέρδισα...Θα τον ρωτήσω μόλις το δω αύριο.

Μέρα 23: Καταχώρηση 7

Ο Άξελ έφυγε σήμερα πριν ξυπνήσω.Πότε δεν κατάφερα να τον ρωτήσω για το ξυλάκι του παγω τού.

Στην σημερινή μου αποστοή συνεργάστηκα με το 14ο μέλος. Η Ζίον φορούσε κουκκούλα όλη την ώρα και δεν είπε κουβέντα. Τώρα που το σκέφτομαι,ούτε εγώ είχα να πω κάτι.

Αμέσως μετά πήγα και πήρα παγωτό μόνο για μένα.

Μέρα 24: Καταχώρηση 8

Σήμερα ήμουν πάλι με το 14ο μέλος.Και επιτέλους μιλήσαμε λίγο.Η Ζίον μάλιστα έιπε το όνομα μου για πρώτη φορά.

Αμέσως μετά,ξαναέφαγα μόνος μου παγωτό. Η κύρια στο μαγαζί μου είπε ότι μπορώ να κερδίσω με το τυχερό ξυλάκι ένα επιπλέον παγωτό. Όμως δεν μπορώ να φάω παραπάνω από ένα.

Μέρα 25: Καταχώρηση 9

Σήμερα ήταν η τρίτη μου αποστολή με την Ζίον. Είχα την ευκαιρία να μάθω λίγα πράγματα για αυτήν.Είναι κορίτσι μελαχρινό και μπορεί και χρησιμοποιεί κλειδόσπαθο όπως εγώ!

Πήγαμε για παγωτό μετά άλλα κράτησα το τυχερό ξυλάκι. Ο Άξελ αξίζει ένα δώρο μόλις επιστρέψει. Η Ζίον θέλει από εδώ και πέρα να έρχεται για παγωτό μαζί μας. Ίσως γίνουμε φίλοι.

Μέρα 26: Για πόσο ακόμα?

Θυμάμαι πολύ λίγα πράγματα από την τελευταία  μέρα.Ακούσα ότι δολοφονήθηκε κάποιος που στάλθηκε στο Κάστρο της Λήθης. Ο Σάιξ μου είπε ότι μάλλον είναι ο Άξελ.

Όταν ρώτησα το Ζίμπαρ για αυτό, μου είπε ότι τίποτα δεν μένει πίσω όταν πεθαίνουν οι Κανένες,γιατί πολύ απλά αυτοί δεν έχουν καρδιές για να αφήσουν. Δεν θύμαμαι τι ακριβώς έγινε μετά. Μου είπαν ότι είχα λιποθυμήσει και έμεινα αναίσθητος για πολλή ώρα...

Μέρα 50: Τα κοχύλια της Ζίον

Πρέπει να έχω χάσει πολλά. Είδα το πιο μεγάλο όνειρο της ζωής μου. Μόλις σηκώθηκα πρόσεξα ότι δίπλα στο μαξίλαρι μου υπήρχαν αρκετά κοχύλια. Τα μέτρησα και συνειδητοποίησα πως υπήρχε ένα για κάθε μέρα που κοιμόμουνα.

Αναρωτήθηκα ποιος τα άφησε εκεί άλλα μόλις πήγα στον πύργο του ρολογιού η Ζίον μου έδωσε άλλο ένα. Το έβαλα στο αυτί μου και άκουσα τον ωκεανό...Γιατί μου φάνηκε τόσο γνώριμο;

Ακόμα και αυτά που ονειρεύτηκα,ήταν σαν να τα έχω ξαναζήσει.Είδα ότι ήμουν σε ένα λευκό δωμάτιο με ένα άλλο αγόρι στην ηλικία μου,που φορύσε κόκκινα ρούχα...Και ξαφνικά αυτός εξαφανίστηκε.

Και ύστερα άκουσα μια κοριτσίστικη φωνή να μου λέει:Ήξερα πως θα σε βρω εδώ να χουζουρεύεις".Για ποιο λόγο να το ήξερε αυτό? Η φωνή της μου θύμισε της Ζίον.

Μέρα 51: Ξεκληρισμένοι

Mάλλον τα χειρότερα πέρασαν: Όλα τα μέλη του Κάστρου της Λήθης ξεκληρίστηκαν. Μου είναι πολύ δύσκολο να συνηθίσω την ιδέα ότι ότι ο Άξελ δεν είναι πια στη ζωή. Nοιώθω ότι πνίγομαι. Δεν ξέρω πως το λένε.Πότε μου δεν είχα παρόμοιο συναίσθημα.

Πήγα στον πύργο του ρολογιού να φάω παγωτό άλλα δεν εμφανίστηκε κανείς άλλος.

Μέρα 52: Για παγωτό μόνος μου

Πήγα στον πύργο του ρολογιού άλλα δεν ήταν κανείς. Ούτε ο Άξελ,ούτε καν η Ζίον. Nοιώθω σαν να έχω ένα περίεργο κόμπο στο λαίμο που δεν λέει να φύγει.

Άλλα υπάρχει και κάτι άλλο. Θα ακουστεί τρελό (τελικά είναι ωραίο να έχεις προσωπικό ημερολόγιο!) άλλα εξακολουθώ να βλέπω εκείνες τις περιέργες εικόνες.Όχι όλη την ώρα,μερικές φορές...Αυτό συμβαίνει από τότε που είχα καταρρεύσει.

Τις βλέπω όμως και όταν είμαι ξύπνιος,όταν εκτελώ απιοστολές.Επομένως δεν πιστεύω ότι είναι απλά ένα όνειρο. Απο που προέρχονται όλες αυτές οι εικόνες?

Mέρα 71: Η επιστροφή του Άξελ

Μέτα τη δουλειά είδα τον Άξελ. Εμφανίστηκε έτσι ξαφνικά,από το πουθενά. Δεν ήξερα τί να πω. Νόμιζα πως τον είχαμε χάσει για τα καλά.

Πήγαμε στον πύργο του ρολογιού και μιλήσαμε λίγο. Του είπα για την Ζίον.

Aυτό το αίσθημα πνίγμου που ένοιωθα,είχε φύγει για λίγο.

Μέρα 72: Παγωτό με τον Άξελ

Εγώ και ο Άξελ πήγαμε στην Άγκραμπα. Από τη στιγμή που επέστρεψε από το κάστρο της Λήθης μου φαίνεται πολύ αλλαγμένος.Σήμερα φάγαμε παγώτο,οι δυο μας μόνο.

Αναρωτιέμαι πότε εγώ, ο Άξελ και η Ζίον θα ξαναφάμε όλοι μαζί παγωτό.

Μέρα 73: Που είναι η Ζίον?

Με το που τέλειωσα την σημερινή αποστολή μου ήθελα να πάμε οι τρεις μας για παγωτό, άλλα δεν μπόρεσα να βρω την Ζίον. Έχουν περάσδει τουλάχιστον δέκα μέρες από την τελευταία φορά που την είδα.

Ο Άξελ μου είπε ότι θα ρωτήσει τον Σάιξ για το τι της συνέβη. Και όσον αφορά τον Άξελ ούτε αυτόν τον είδα στον πύργο του ρολογιού σήμερα.

Μέρα 74: Οι τρεις μας

Σήμερα έπρεπε να βοηθήσω τον Άξελ να βρει την Ζίον.Είχε εξαφανιστεί αλλά εμείς καταφέραμε να την βρούμε.

Καταφέρμαε επιτέλους να φάμε όλοι μαζί παγωτό,το οποίο ήταν ωραίο,άλλα η Ζίον δεν μπορεί πλέον να χρησιμοποιήσει το κλειδόσπαθο. Ο Άξελ λέει ότι οι φίλοι βοηθάνε ο ένας τον άλλον, οπότε εγώ θα πηγαίνω μαζί της στις αποστολές μέχρι  αυτή να θυμηθεί πως να χειρίζεται το κλειδόσπαθο.

Μέρα 75: Αχώριστοι

Eγώ και η Ζίον δουλεύουμε μαζί τώρα πια. Το Τζίνι που συναντήσαμε στην Άγκραμπα είπε ότι αυτός και ο φίλος του ο Αλ είναι αχώριστοι.Ο Άξελ είπε ότι οι κολλητοί φίλοι μπορούν να είναι αχώριστοι ακόμα και αν βρίσκονται μακριά ο ένας από τον άλλο,άλλα δεν νου ακούστηκε και τόσο σίγουρος.

Νόμιζα ότι ο Άξελ γνωρίζει τα πάντα. Τέλος πάντων...

Αυτό μου θυμίζει εκείνες τις περιέργες εικόνες που ξεπετάχτηκαν στο μυαλό μου καθώς βρισκόμουν στην Άγκραμπα. Τον τύπο στα κόκκινα για τον οποίο έχω ξαναγράψει...Ήταν μήπως και αυτός στην Άγκραμπα ή κάτι τέτοιο?

Μέρα 94: Το βασίλειο των καρδιών

Ο Ζέμνας μας συγκέντρωσε όλους. Τίποτα άπο όσα λέει κάθε φορά δεν καταλαβαίνω. Μας έδειξε το Βασίλειο των Καρδιών, ένα πελώριο φεγγάρι σε σχήμα καρδιάς πάνω στον νυχτερίνο ουρανό, kaι είπε ότι η ανθρώπινη καρδιά δεν θα μπορέσει να μας εξουσιάσει ποτέ.Πολύ ωραία υποθέτω. Άρα γιατί προσπαθούμε να πάρουμε πίσω τις καρδιές μας?

Ο Άξελ είπε ότι θα το καταλάβω μολίς ξανααποκτήσω καρδιά, άλλα δεν είμαι τόσο σίγουρος...

Μέρα 95: Το παρελθόν μου

Πήγα σήμερα στην Άγκραμπα με την Ζίον. Είμαστε πολύ καλή ομάδα οι δυο μας.

Αργότερα εγώ αυτή και ο Άξελ μιλήσαμε για εμάς και τους άλλους Kaνένες. Τα άλλα μέλη της Οργάνωσης είχαν την δύναμη να κρατήσουν τις αναμνήσεις τους... Άλλα εγώ και η Ζίον δεν μπορούμε να θυμηθούμε το παρελθόν μας. Εγώ πως ήμουν?

Μέρα 96: Χωρίς μπελάδες

H σημέρινη μου αποστολή ήταν με την Ζίον στο Κάστρο του Τέρατος. Tης έδωσα το κλειδόσπαθο μου και αυτή μπόρεσε να το χρησιμοποιήσει. Και έτσι εγώ έπρεπε να πολεμήσω χωρίς αυτό άλλα τα καταφέραμε.

Αμέσως μετά η Ζίον θυμήθηκε πως να επαναφέρει το δικό της κλειδόσπαθο, άρα υποθέτω πως δεν θα έχουμε πια πρόβλημα. Μόλις τελειώσαμε όλοι μαζί πήγαμε για παγωτό.

Μέρα 97: Το στέκι μας

Κάθε μέρα μετά τη δουλειά οι τρεις μας πηγαίνουμε στο στέκι μας στον πύργο του ρολογιού και τρώμε παγωτό.Μπορεί να μη μιλάμε για πολλα πράγματα άλλα δεν θα έχανα για τίποτα στο κόσμο αυτές τις συναντήσεις. Αναρωτιέμαι αν ο Άξελ και η Ζίον αισθάνονται το ίδιο...

Άραγε ζουν και τα άλλα μέλη της Οργάνωσης παρόμοιες καταστάσεις? Μου είναι δύσκολο να καταλάβω.

Μέρα 117: Μοναδικοί Κανένες

Σήμερα συνεργάστηκα με τον Ζίμπαρ. Ο Άξελ και η Ζίον είχαν και αυτοί δίκη τους αποστολή.

Ο Ζίμπαρ μου είπε ότι εγώ και η Ζίον είμαστε ξεχωριστοί,κάτι σαν ιδιαίτεροι Κανένες. Μήπως επειδή μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το κλειδόσπαθο?

Δυστυχώς  καθυστέρησα με την δουλειά και έτσι δεν κατάφερα να πάω στον πύργο του ρολόγιου.Αναρωτιέμαι αν ο Άξελ με την Ζίον πήγαν.

Εκείνες οι εικόνες άρχισαν πάλι να ξεπετάγονται στο κεφάλι μου σήμερα. Το αγόρι με τα κόκκινα... Γιατί τα βλέπω αυτά? Ίσως όταν ο Ζίμπαρ με αποκάλεσε ξεχωριστό να εννοούσε τρελός...

Στα αλήθεια τώρα,μήπως και η Ζίον βλέπει τα ίδια πράγματα? Μου φαίνεται περίεργο να  ρώτησω τέτοιο πράγμα.

Μέρα 118: Διακοπές

Σήμερα είχα το πρώτο μου ρεπό. Δεν ήξερα τι να κάνω σε αυτό. Ο Άξελ μου είπε να κάνω ότι μου αρέσει  άλλα το μόνο που μου αρέσει είναι να βρίσκομαι για παγωτό μες τους φίλους μου.Επομένως αυτό έκανα.

Ο Άξελ θα αναλάβει αύριο μια ιδιαίτερη αποστολή.Και ξαφνικά θυμήθηκα ότι ακόμα δεν του έχω δώσει το ξυλάκι που γράφει πάνω ΝΙΚΗΤΗΣ.

Μέρα 119: Κάτι για να προστατεύω

O Αξελ έφυγε για πάντα.Σήμερα ήμασταν μόνο εγώ και η Ζίον στο πύργο του ρολογιού.

Κάθως εγώ και ο Ζαλντίν εξερευνούσαμε το Κάστρο του Τέρατος, ανακαλύψαμε κάτι το οποίο ήθελε να προστατέυσει το Τέρας... Ο Ζαλντίν μου είπε ότι αυτό είναι μια αδυναμία,όμως δεν το πίστευω. Πως είναι να νοιάζεσαι τόσο πολύ για κάτι?Εγώ δεν το νοιώθω,επομένως μου είναι δύσκολο να το καταλάβω.

Μέρα 149: ΝΙΚΗΤΗΣ

Σήμερα με έστειλαν σε έναν καινούργιο κόσμο. Ήταν ένα περίεργο μέρος.Βρισκόμουν στον πύργο του ρολογιού όταν ξαφνικά εμφανίστηκε ο Άξελ ύστερα από πολύ καιρό. Μου είπε πως η μεγάλη του αποστολή είχε τελειώσει. Αλλά αυτή τη φορά η Ζίον δεν ήρθε.

Θα έδινα στον Άξελ το τυχερό ξυλάκι άλλα πρέπει να περιμένω μέχρι να βρω ένα ακόμα. Δεν θα ήταν δίκαιο να μην δώσω και ένα στη Ζίον.

Μέρα 150: Πολύ πολύτιμη για να την χάσω

Η Ζίον δεν εμφάνιστηκε στον πύργο του ρολογιού για άλλη μια φορά σήμερα. Αυτή και ο Σάιξ είχαν ένα είδος διαφωνίας.

Ο Άξελ και εγώ μιλήσαμε για πράγματα που δεν θα θέλαμε να χάσουμε.Ο Άξελ πιστέυει πως το πιο πολύτιμο πράγμα για ένα Κανένα είναι το παρελθόν του και πως πονάει πολύ όταν το ξεχάσει.Εγώ δεν θυμάμαι το παρελθόν μου άλλα η ιδέα του να χάσω το παρόν μου,την Ζίον και τον Άξελ,με τρομάζει.

Μέρα 151: Τι μας κάνει διαφορετικούς

Συνάντησα τυχαία την Ζίον στην Πόλη του Λυκόφωτος. Την είδα ενοχλημένη και υπόθετω πως ήταν έτσι λόγω της αποτυχίας της στη χθεσινή αποστολή.

Ύστερα πήγαμε στον Πύργο του Ρολογιού.Μου είπε πως εγώ και αυτή είμαστε διαφορετικοί.Φυσικά και αυτό φαίνεται εκ πρώτης όψεως , αν μας κοιτάξει κανείς,αλλά νομίζω ότι κάτι άλλο εννοούσε. Υπάρχουν πολλά στο μυαλό της και ωποσδήποτε δεν μοιάζουν με αυτά που έχω εγώ στο δικό μου.

Μέρα 152:Δεν το καταλαβαίνω

Θεωρώ πως η Ζίον έχει θυμώσει μαζί μου άλλα δεν ξέρω το γιατί. Ο Άξελ μου είπε ότι τα κορίτσια είναι περίπλοκα. Δεν πρέπει να πατήσεις τα λαθός κουμπιά. Λες και ξέρω ποια είναι τα σωστά.

Μέρα 153: Καμία όρεξη για αυτό

Το να βρεθώ με την Ζίον μου είναι δύσκολο.Ο Άξελ είναι πολύ απασχολημένος επίσης. Πηγαίνω για παγωτό μόνος μου αλλά δεν είναι το ίδιο. Το μόνο που γεύομαι είναι η αλμύρα και τα χέρια μου κολλάνε. Δεν έχει κάποιο νόημα πια:Απλά το τρώω,πετάω το ξυλάκι και συνεχίζω την ζωή μου.Εχώ φάει τουλάχιστον εκατό τέτοια παγωτά και ακόμα δεν έχω βρει άλλο τυχερό ξυλάκι.

Ποτέ μου δεν είχα την ευκαιρία να ρωτήσω την Ζίον για τις εικόνες που ξεπετάγονται στο μυαλό μου.Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω τώρα πια.

Μέρα 171: Τι είναι αγαπή?

Στην σημερινή μου αποστολή στο Κάστρο του Τέρατος,ο Ζαλντίν μου μίλησε για την αγάπη και για την μεγάλη δύναμη που έχει πάνω στους ανθρώπους.

Ρώτησα τον Άξελ για αυτό άλλα δεν κατάλαβα την εξήγηση που μου έδωσε. Κάθε φορά που τον ρωτάω για τέτοια πράγματα μου απαντάει πως πρέπει να έχω καρδιά για να καταλάβω. Μάλλον προσπαθεί να αποφύγει τις ερωτήσεις μου.

Μέρα 172: Η Ζίον κατέρρευσε

H Zίον απέτυχε στην αποστολή της και τώρα βρίσκεται σε βαθύ ύπνο.Υπέθεσα πως ήταν ψέμα όταν μου το είπαν,άλλα πήγα να τη δω και είχε λιποθυμήσει στα αλήθεια. Άφησα ένα κοχύλι δίπλα στο μαξιλάρι της,όπως είχε κάνει αυτή για μένα.

Ο Σάιξ την μισεί.Δεν ξέρω το λόγο. Ίσως ξέρει πιο πολλά από εμάς για αυτήν.

Στην σημερινή μου αποστολή είχα πάλι τις ίδιες αναμνήσεις (το αγόρι στα κόκκινα όπως συνήθως).Υποθέτω πως και αυτός επισκέφτηκε την Χώρα των Θαυμάτων. Προσπάθω ακόμα να καταλάβω τι είναι αυτό που βλέπω.

Μέρα 173: Δουλεύοντας στην θέση της

Αποφάσισα να δουλέψω σκλήροτερα και στην θέση της  Ζίον,όσο αυτή θα βρίσκεται σε λήθαργο. O Άξελ μου είπε πως θα ρωτήσει τον Σάιξ για αυτή,όμως δεν είχε αποτέλεσμα. Μάλιστα,σύμφωνα με τον Άξελ,ο Σαίξ θεωρεί την Ζίον ένα λάθος.

Ελπίζω να λυθεί γρήγορα το πρόβλημα.

Μέρα 174: Κοχύλια για αυτήν

H Zίον ακόμα δεν έχει ξυπνήσει, έτσι εγώ κάνει διπλή δουλειά και για αυτήν.
Ο Άξελ και εγώ μιλάμε ακόμα και για τα πιο χαζά πράγματα τώρα πια. Και κάθε μέρα που επιστρέφουμε στο κάστρο  αφήνω ένα κοχύλι δίπλα στο μαξιλάρι της Ζίον.Θα ήθελα να την έβλεπα να χαμογελάει μόλις τα δει.

Στην Χώρα του Πότε είχα πάλι τις γνωστές αναμνήσεις. Και όταν πέταξα αισθάνθηκα ότι το είχα ξανακάνει στο παρελθόν. Μήπως είχε πετάξει και το αγόρι στα κόκκινα παλιότερα?

Μέρα 193: Κολλητοί φίλοι

Η Ζίον συνήλθε για λίγο. Είχαμε κανόνισει να πάμε οι τρεις μας για παγωτό μετά την αποστολή,άλλα η Ζίον λιποθύμησε πάλι,γι αυτό έπρεπε να την πάμε στο κάστρο.

Μίλουσα με τον Άξελ στο δωμάτιο της μέχρι που ξύπνησε. Ο Άξελ είπε πως οι τρεις μας είαμστε οι καλύτεροι φίλοι,αχώριστοι.

Μέρα 194: Ακόμα και χώρια

Αρχίσαμε πάλι να πηγάινουμε όλοι μαζί στο στέκι μας μετά τη δουλειά. Κάποιες φορές ο Άξελ και η Ζίον είναι εκεί και περιμένουν εμένα,άλλες φορές πηγάινω εγώ πρώτος.

Τον τελευταίο καιρό είμαστε πολύ απασχολημένοι και έτσι δεν καταφέρνουμε να βρεθούμε κάθε μέρα όλοι μαζί. Άλλα και αν ακόμα δεν βρίσκομαστε καθημερινά,τώρα πια είμαστε περισσότερο ενωμένοι από κάθε άλλη φορά. Αναρωτιέμαι αν το βλέπουν και αυτοί έτσι.

Ξέχασα πάλι να ρωτήσω την Ζίον για τις αναμνήσεις που έχω... Το παιδί στα κόκκινα. Ποιος είναι? Τι σχέση έχει μαζί μου?

Μέρα 224: Τι έχει πάθει?

Νομίζω πως κάτι δεν πάει καλά με την Ζίον. Πάλι δεν νοιώθει καλά?

Ο Άξελ πρότεινε να πάμε όλοι μαζί παραλία στο επόμενο ρεπό μας. Πιστεύω πως και αυτός έχει καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά. Μάλιστα πρότεινε την παραλία για να την κάνει να νοιώσει καλύτερα.

Μέρα 225: Κάτι πρέπει να ναι λάθος

Λοιπόν τώρα πια ανησυχώ πραγματικά για την Ζίον. Το είπα στον Άξελ ,και το μόνο που είπε είναι ότι θα το ξεπεράσει.

Ξέρει ότι κάτι δεν πάει καλά. Πάω στοίχημα ότι μου το λέει αυτό για να με καθησυχάσει απλά. Και δυστυχώς δεν το κατάφερε.

Μέρα 255: Τώρα και ο Άξελ συμπεριφέρεται περίεργα

Πήγα για παγωτό με τον Άξελ μετά τη δουλειά, άλλα η Ζίον δεν ήρθε.

Ο Άξελ είπε πως την έχουν στείλει σε μια σημαντική αποστολή,όμως δεν με κοιτούσε στα μάτια όταν μου το έλεγε. Αναρωτιόμουν όλη την ώρα τι τρέχει με την Ζίον, άλλα τώρα που το σκέφτομαι ούτε ο Άξελ είναι ο ίδιος τελευταία.

Μέρα 256: Αγνοείται η Ζίον

Η Ζίον χάθηκε,άλλα προς το παρόν δεν έχω άκουσει αν έπαθε κάτι κακό, και αυτό είναι καλό...Υποθέτω.

Μας εγκατέλειψε? Δεν καταλαβαίνω το λόγο. Ο Ζέμνας διέταξε να μην την αναζητήσουμε. Και από τον τρόπο που μας μίλησε ο Σάιξ φάνηκε ότι δεν την θέλουν πίσω.

Τι συμβαίνει?

Μέρα 257: Με αποφέυγει

Θέλω να μιλήσω στον Άξελ για την Ζίον άλλα δεν μπορεί να μείνει ούτε 10 δευτερόλεπτα μαζί μου.

Τι πρέπει να κάνω? Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι με αποφέυγει. Υποτίθεται πως είμαστε φίλοι.

Μέρα 276: Δίπλα στη θάλασσα

Δεν θυμάμαι και πολλά από την σημερινή μου αποστολή.Μόνο το ότι ήμουν δίπλα στη θάλασσα. Ή μήπως όχι? Η αποστολή αυτή δεν φαινόταν καν αληθινή.

Εγώ και ο Άξελ συμφωνήσαμε αν ψάξουμε την Ζίον αύριο.

Μέρα 277: Κανένα ίχνος της

Έψαξα παντού ,σε κάθε κόσμο για την Ζίον άλλα δεν την βρήκα πουθενά.

Που βρίσκεται? Γιατί αποχώρησε από την Οργάνωση? Δεν καταλαβαίνω τίποτα

Μέρα 296: Το Κάστρο της Λήθης

Υπάρχει ακόμα ένα μέρος στο οποίο δεν ψάξαμε για την Ζίον,το Κάστρο της Λήθης. Όταν το είπα στον Άξελ, με εξέπληξε λέγοντας μου ότι η Ζίον προέρχεται απο εκεί. Υπόθετω πως το ανακάλυψε πρόσφατα.

Είναι στα αλήθεια εκεί?

Μέρα 297: Ποιος είναι αυτός ο τύπος?

Πήγα στο Κάστρο της Λήθης να ψάξω για την Ζίον άλλα δεν το θυμάμαι. Ο Άξελ μου είπε πως κατέρρευσα αμέσως μόλις έφτασα εκεί.

Ξύπνησα στην Πόλη του Λυκόφωτος και είδα έκπληκτος μπροστά μου την Ζίον. Ωστόσο δεν ήταν μόνη.Ήταν ένα τύπος μαζί της,που φορούσε την στολή της Οργάνωσης.Κατάλαβα από την όψη του πάντως ότι δεν ήταν ένας από εμάς. Ποιος είναι άραγε?

Μέρα 298: Κάποιος άλλος τρόπος

Δεν μπορώ να το πιστέψω. Ο Άξελ επιτέθηκε στη Ζίον. Θα υπήρχε και άλλη λύση σίγουρα.

Μπορεί η Ζίον να φέρεται περίεργα άλλα δεν καταλαβαίνω ούτε τον Άξελ τελευταία. Τι συμβαίνει μεταξύ τους και δεν μου το λένε;

Μέρα 299: Σόρα?

Ο Ζέμνας μου είμαι ότι ο Σόρα είναι ο δεσμός ανάμεσα σε μένα και την Ζίον. Ποιος ακριβώς είναι ο Σόρα?

Μέρα 300: Χωρίς λόγια

Για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό οι τρεις μας συναντηθήκαμε στον πύργο του ρολογιού. Κανείς μας όμως δεν ήξερε τι να πει.

Συνήθιζαμε να συζητάμε για ατελείωτες ώρες άλλα υποθέτω πως αυτό δεν θα ξανασυμβεί.

Έχουν συμβεί τόσο πολλά τελευταία που ξεχνάω να γράψω για τις αναμνήσεις που έχω. Οι εικόνες ξεπετάγονται στο μυαλό μου ακόμα και τις στιγμές που δεν βρίσκομαι σε αποστολή. Πιο συχνά απο ότι πριν.

Εμφανίζονται ακόμα και στα όνειρα μου. Η Ζίον είπε ότι ονειρέυεται και αυτή. Μήπως συνδέονται όλα αυτά?

Μέρα 301: Το όνειρο μου

Ονειρέυομαι πολύ συχνά τελευταία,ωστόσο δεν κοιμάμαι καλά. Κάθε φορά που ξυπνάω νοιώθω κουρασμένος. Λογώ αυτών,τα θέωρω εφιάλτες και όχι όνειρα.

Η Ζίον και ο Άξελ δεν έρχονται πια στον πύργο του ρολογιού. Υποθέτω ότι θα δεν θα είχα πια εφιαλτές αν μοιραζόμουν τα προβλήματα μου με αυτούς τους δύο.Δυστυχώς αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια υπόθεση.

Μέρα 321: Χωρίς ενέργεια

Νοιώθω τόσο κουρασμένος,σαν να έχω αποκοπεί απο το σώμα μου. Τα όνειρα έχουν γίνει πολύ παράξενα. Κάθε φορά που ξυπνάω είμαι καταιδρωμένος.Δεν ξέρω γιατί,όμως δεν είμαι καθόλου καλά.

Σήμερα πήγα σε αποστολή με την Ζίον. Είναι σίγουρα σε πού καλύτερη κατάσταση από εμένα. Πήγαμε για παγωτό μαζί,κάτι που είχαμε να κάνουμε καιρό.

Μέρα 322: Άλλο ένα όνειρο

Είδα ακόμα ένα όνειρο. Το κεφάλι μου πάει να σπάσει.

Απλα θέλω να ξανααπολαύσω ένα παγωτό με την Ζίον και τον Άξελ.

Μέρα 352: Εμείς και το ηλιοβασίλεμα

Εγώ ,η Ζίον και ο Άξελ φάγαμε παγωτό. Το ηλιοβασίλεμα ήταν υπέροχο.

Δεν θα γράψω τίποτα άλλο,γιατί δεν προκείται ποτέ να ξεχάσω αυτή τη μέρα.

Μέρα 353: Διαλυμένη εμπιστοσύνη

Ο Άξελ άφησε την Ζίον να εγκαταλείψει την Οργάνωση. Λες και το ήθελε.

Είναι μήπως αυτή, μια μαριονέτα? Ένα είδωλο μου στον καθρεύτη? Λέει ανοησίες. Δεν μπορώ να τον εμπιστευτώ πια

Μέρα 354: Ποιος είμαι?

Δεν καταλαβαίνω την Οργάνωση. Δεν καταλαβαίνω ούτε τον Άξελ... Εδώ όμως δεν καταλαβαίνω  ούτε τον ίδιο μου τον εαυτό. Γιατί επιστρέφω ξανά και ξανά στο κάστρο?

Εγώ και η Ζίον είμαστε μοναδικοί,συνδεδεμένοι λόγω του Σόρα.Άλλα αν αυτή είναι μαριονέτα τότε είμαι και εγώ.

Δεν ξέρω τι είμαι.

Μέρα 355: Εγώ είμαι

Πρέπει να μάθω ποιος είμαι...

ΤΕΛΟΣ.

Μέρα 357: Οι τρεις μας πάλι?

Σκοπεύω να ελευθερώσω το Βασίλειο των Καρδιών και να βρω τον Σόρα.Θα φέρω πίσω την Ζίον.Και τότε οι τρεις μας θα ξαναφάμε παγωτό μαζί.Το ξέρω.